Gisteren op 28 december ben ik een caterisatie ondergaan. Vanaf je schouderblad gaan ze na een '"fijne" verdoving met een buisje en een klein ballonnetje je longen in op zoek naar een bloedvat die laat naar de slagader van de long. Het lichaam moet het slangetje meevoeren. Terwijl de arts neuriénd zijn onderzoek deed probeerde ik het strand van scheveningen voor me te halen met ondergaande zon, de schittering op het water en een glas wijn in mijn handen. Een paar x is het echt gelukt. Toen zei de arts na een uur dat het onderzoek niet gelukt was en weg was de zee met zijn ondergaande zon. Een grote teleurstelling. We kunnen nog één ding proberen zei de optimistische arts. een stuk hoger naar binnen gaan in je hals. Ik lig hier nu toch zei ik, dus laten we dat maar proberen. Nou dat heb ik geweten. Dit onderzoek duurde maar een 15 min, maar was zeer pijnlijk( moest een x bijverdoven) en gaf ook niet het gewenste resultaat. Gó, zei de arts. Dit gebeurt haast nooit. Nee, maar wel bij mij zei ik. Gewond als een afgeschoten hert voor onderzoek keerde ik terug naar de afdeling. Met het gevoel dat er een bom in mijn nek zat. Gelukkig kreeg ik een zware pijnstiller en kon wat slapen.
Vandaag als gevolg van dit onderzoek veel gehoest. Had een CT scan en die moest 1x over. Maar als hij technisch goed zou lukken mocht mijn infuus uit mijn arm. vanmiddag kwam de dokter langs met het nieuws dat de ct technisch voldoende was en nu ben ik ook het laatste naaldje in mijn armen kwijt. Ik voel me als stukken beter. Zeker nadat de fysiotherapeute langs kwam en mij een goede stevige rugmassage heeft gegeven. Ik ben tot morgen mobiel niet te bereiken daar ik met mijn stomme kop de laders per abuis mee heb gegeven aan een vriendin en nu is mijn mobiel op.
Groetjes, Sandra
Ha Sandra,
BeantwoordenVerwijderenBen ik toch mooi de eerste die op jou blog reageerd! Hopelijk volgen er nog veel meer en ga je het net zo leuk vinden als ik!
Jij ligt nu lekker te slapen. Net was je heel even wakker, vroeg hoe lang je geslapen had en zei dat je baalde dat je GTST gemist had. Daarna brabbelde je nog wat onderstaanbaars -alsof je een fles jenever achterover had geslagen- en nu lig je dus weer in diepe rust. Ik laat je maar even slapen, je zal het wel nodig hebben. Hoop alleen dat ik je nachtrust niet verpest door je nu niet wakker te maken......Het is wel een gekke tijd voor een dutje..... Naja, we zien wel, misschien slaap je wel door tot morgenochtend, haha! Want er kan een bom ontploffen, je word niet wakker, zelfs niet van de telelfoon of verpleging die in en uit lopen....
Hoop dat je morgen wat fitter bent met minder hoesten! We zullen het zien...
Groetjes van je buurmeisje! ;-)
Hoi Lieverd,
BeantwoordenVerwijderenGoed hoor zo'n blog. Ik ga je volgen en terugschrijven. Bovendien ben ik benieuwd of jou webcam met skype in orde is gekomen. Voor Rico vast een eitje. Voor mij een stukkie ingewikkelder. Ik hoop dat je lekker kan slapen. Houd die rotflessen in de gaten. Ik denk aan je.
Liefs van mij
Hallo Sandra,
BeantwoordenVerwijderenJeetje, dat je nog steeds in het ziekenhuis ligt zeg.
Ik had al eerder een berichtje naar je gestuurd, maar omdat ik niet wist naar welk adres heb ik het moest sturen, heb ik het dus maar naar het schooladres gedaan.
Balen zeg dat de onderzoeken niet het benodigde resultaat opgeleverd hebben.
Laten we hopen dat 2011 een beter jaar wordt voor je.
In welk ziekenhuis lig je ook al weer? Mijn vader ligt in het Leyenburg-ziekenhuis.
Wanneer jij daar ook ligt kan ik misschien even langswippen.
Nou meisje het ga je goed.
Hopelijk kunnen de artsen snel achterhalen wat er precies aan de hand is en er de medicatie op afstemmen, zodat je je weer snel wat beter gaat voelen.
Cao Bella ( schrijf je dat zo?)
Groetjes Jan