Rugpunctie

Beste Allemaal,

Vanmiddag na een gesprek met de arts zijn we tot een tussenoptie gekomen om een longbioptpunctie te doen. Ik zou morgen al gaan maar vanmiddag om 14.00 kreeg ik te horen dat het vandaag om 15.00 al plaats  zou vinden. Oeps, dat was even schikken maar aan de andere kant was ik er dan wel van af en hoe eerder er iets gevonden word. Mijn buurmeisje Ilse was zo lief om op mijn blog een stukje te schrijven. bedankt nog Ilse.

Longbiopt

Beste familie, vienden en kennissen van Sandra,

Ik schrijf hier even een stukje op Sandra's verzoek. Ze heeft vanmiddag een gesprek gehad met de arts. daar zullen jullie later ontgetwijfeld meer van haar zelf over horen.

Op dit moment is ze we om een biopt te nemen van de ontstekingen in 1 van haar longen om dit weefsel / vocht te onderzoeken en zo hopelijk een diagnose te kunnen stellen. Sandra was hier zelf erg nerveus voor, maar heeft een pilletje gekregen om rustiger te worden.

Verder het verzoek aan iedereen die 's morgens op bezoek wil komen om ALLEEN in de weekeinden te komen. Sandra slaapt door de prednison erg slecht en heeft haar rust hard nodig. Ze gaat vanaf vandaag proberen om 's middags na het eten (ook met een rustgevend pilletje) een paar uurtjes slaap van de nacht in te halen. Aan iedereen het verzoek om dus door de weeks vanaf ongeveer 3 uur op bezoek te komen en niet meer eerder. Al bedoelen jullie het ongetwijfeld allemaal even goed; 3 keer per dag bezoek is nu echt even te veel voor haar. Sandra is erg moe, komt de nodige uurtjes slaap te kort, en alle kleine dingen kosten haar ongelooflijk veel energie, praten ook. Hopelijk kan Sandra als de prednison afgebouwd is weer 's nachts normaal slapen. Dan voelt ze zich overdag ook gelijk een stuk beter. Ze hoopt op jullie begrip en medewerking hier voor.....

Misschien dat Sandra vanavond zelf nog even een stukje schrijft als ze zich goed voelt. Anders ongetwijfeld later meer van nieuws van Sandra zelf.....

Sandra's buurmeisje

hartcateterisatie

Gisteren op 28 december ben ik een caterisatie ondergaan. Vanaf je schouderblad gaan ze na een '"fijne" verdoving met een buisje en een klein ballonnetje je longen in op zoek naar een bloedvat die laat naar de slagader van de long. Het lichaam moet het slangetje meevoeren. Terwijl de arts neuriénd zijn onderzoek deed probeerde ik het strand van scheveningen voor me te halen met ondergaande zon, de schittering op het water en een glas wijn in mijn handen. Een paar x is het echt gelukt. Toen zei de arts na een uur dat het onderzoek niet gelukt was en weg was de zee met zijn ondergaande zon. Een grote teleurstelling. We kunnen nog één ding proberen zei de optimistische arts. een stuk hoger naar binnen gaan in je hals. Ik lig hier nu toch zei ik, dus laten we dat maar proberen. Nou dat heb ik geweten. Dit onderzoek duurde maar een 15 min, maar was zeer pijnlijk( moest een x bijverdoven) en gaf ook niet het gewenste resultaat. Gó, zei de arts. Dit gebeurt haast nooit. Nee, maar wel bij mij zei ik. Gewond als een afgeschoten hert voor onderzoek keerde ik terug naar de afdeling. Met het gevoel dat er een bom in mijn nek zat. Gelukkig kreeg ik een zware pijnstiller en kon wat slapen.

Vandaag als gevolg van dit onderzoek veel gehoest. Had een CT scan en die moest 1x over. Maar als hij technisch goed zou lukken mocht mijn infuus uit mijn arm. vanmiddag kwam de dokter langs met het nieuws dat de ct technisch voldoende was en nu ben ik ook het laatste naaldje in mijn armen kwijt. Ik voel me als stukken beter. Zeker nadat de fysiotherapeute langs kwam en mij een goede stevige rugmassage heeft gegeven. Ik ben tot morgen mobiel niet te bereiken daar ik met mijn stomme kop de laders per abuis mee heb gegeven aan een vriendin en nu is mijn mobiel op.

Groetjes, Sandra