Oudejaarsdag

Hallo allemaal,

Gisteren had eigenlijk een ontspannen dag moeten worden na de afronding van 2 zware onderzoeken, maar het liep toch even anders. De napijn van de cateterisatie (de 2e poging vanuit mijn hals) en de spieren in mijn rug( die lijken alleen nog maar uit knopen te bestaan) geven me van die paniekaanvallen noem ik het maar waardoor ik de controle over mijn ademhaling lijkt kwijt te raken en die geven me weer stuiptrekkingen alsof ik moet hoesten maar net niet. Dat gaat zo ver dat ik denk dat ik moet overgeven maar er komt niks. Dat begon gisterochtend al in de badkamer. De emotionele ontlading van de afgelopen dagen kwamen er meteen uit maar ook de aanblik van mezelf in de spiegel. Mijn ogen die normaal zo fris en helder kunnen staan, staan nu hol in mijn magere gezicht. Het gesprek met de arts ( waar godzijdank mijn ex-schoonouders bijwaren) De zware onderzoeken, het angstgevoel dat je niet weet wat je mankeert, het gemis van mijn kinderen. Het werd me allemaal te veel. Ik wil zo graag weer terug naar mijn leven, mijn fijne huisje met de kinderen en de katten, mijn leuke baan, gewoon door de Keizerstraat van scheveningen boodschapjes doen en wandelen langs het strand. Maar goed, de huilbui was voorbij en keerde aangekleed en fris weer terug naar mijn kamer. Daar kwam weer de paniek aanval en de pijnen in mijn nek en rug. Mijn buurmeisje Ilse heeft me op dat moment gered. Die heeft een lekker kersepitzak voor me warmgemaakt en die heb ik heerlijk op mijn rug gedaan. Een uur later kwam de fysiotherapeute en stelde voor om de spieren van mijn rug te masseren( wel om de wond heen van de rugpunctie. Dat deed me heel goed.Intussen sprak ze met een rustgevende stem tegen me en het kwijl liep nog net niet uit mijn mond, zo relaxed werd ik er van. Dat duurde 15 min. Tijdens die 15 min. had ik geen hoestje laten horen. Ik nam me voor om na het middageten toch een dutje te gaan doen. Ik sliep net een half uur toen ik wakker gemaakt werd door een maatschappelijk werkster. Daar ging mijn middagslaapje die ik zo hard nodig had. Met een kop koffie erbij kon ik het gesprek aan dat uiteindelijk een uur ging duren.Om 3  uur ging ze weg. Ik was kapot; weer het hele verhaal vanaf 2008 oprakelen( medisch gezien) Toen ze weg was keken Ilse en ik elkaar aan. Het mag gewoon niet gebeuren hé, dat middagdutje. Ilse heeft ook veel slaap nodig( ze slaapt graag 10 tot 11 uur per dag) maar ook haar wordt het niet gegund. Tot 2 x toe wordt ze wakker gebeld en voor we het weten zitten we ons te beklagen en te beklagen. Toch wordt het nog gezellig: om 16.30 krijg ik bezoek van Thea en Dorien. Weer wordt ik emotioneel bij hun weerzien. Maar zo fijn om ze te zien. Toch krijg ik na hun bezoek weer zo'n vervelende hoest/kokhals bui maar probeer me tussendoor toch even op te knappen om er enigzins fatsoenlijk uit te zien voor 3 vriendinnen die gezellig een klein beetje oudejaars avond komen vieren met oliebollen,hartige taart en champagne( ik mocht 1 glaasje drinken van de dokter). Helemaal vlekkeloos liep het niet. lachwekkend dat Anieck de champagne boven mijn bed openmaakte en ik mijn tafel niet alcehol vrij en droog bleven. Anderzijds minder relaxed om dat ik nog steeds in die verveldende hoest kostbui zat. Ze hebben echt hun best gedaan om me te ontspannen en deels is dat ook gelukt. Hun aanwezigheid vond ik al geweldig lief. Toen zij om 20.00 weg waren strorte ik helemaal in( natuurlijk ook door de champagne. Ik had het bloedheet was helemaal uitgeteld. De zuster kwam temperaturen en ik bleek 38.4 koorts te hebben. Al hadden Ilse en ons voorgenomen om er een gezellige avond van te maken lagen we als 2 zoutzakken in bed. We hebben niet eens de moeite genomen om naar het vuurwerk te gaan kijken en zijn op vlak na 24.00 gaan slapen. Maar natuurlijk niet zonder dat ik mijn jongens had gesproken. Ilse ging slapen en ik nam me voor nog een paar sms jes te beantwoorden. Tot 2 x toe werd ik wakker met 2 telefoons in mijn handen om terug te sms en. Toen ging het licht uit.
Ik wil iedereen een gezond, geweldig,gezellig 2011 toewensen en bedankt voor alle lieve reacties.

groetjes,

Sandra

Rugpunctie

Beste Allemaal,

Vanmiddag na een gesprek met de arts zijn we tot een tussenoptie gekomen om een longbioptpunctie te doen. Ik zou morgen al gaan maar vanmiddag om 14.00 kreeg ik te horen dat het vandaag om 15.00 al plaats  zou vinden. Oeps, dat was even schikken maar aan de andere kant was ik er dan wel van af en hoe eerder er iets gevonden word. Mijn buurmeisje Ilse was zo lief om op mijn blog een stukje te schrijven. bedankt nog Ilse.

Longbiopt

Beste familie, vienden en kennissen van Sandra,

Ik schrijf hier even een stukje op Sandra's verzoek. Ze heeft vanmiddag een gesprek gehad met de arts. daar zullen jullie later ontgetwijfeld meer van haar zelf over horen.

Op dit moment is ze we om een biopt te nemen van de ontstekingen in 1 van haar longen om dit weefsel / vocht te onderzoeken en zo hopelijk een diagnose te kunnen stellen. Sandra was hier zelf erg nerveus voor, maar heeft een pilletje gekregen om rustiger te worden.

Verder het verzoek aan iedereen die 's morgens op bezoek wil komen om ALLEEN in de weekeinden te komen. Sandra slaapt door de prednison erg slecht en heeft haar rust hard nodig. Ze gaat vanaf vandaag proberen om 's middags na het eten (ook met een rustgevend pilletje) een paar uurtjes slaap van de nacht in te halen. Aan iedereen het verzoek om dus door de weeks vanaf ongeveer 3 uur op bezoek te komen en niet meer eerder. Al bedoelen jullie het ongetwijfeld allemaal even goed; 3 keer per dag bezoek is nu echt even te veel voor haar. Sandra is erg moe, komt de nodige uurtjes slaap te kort, en alle kleine dingen kosten haar ongelooflijk veel energie, praten ook. Hopelijk kan Sandra als de prednison afgebouwd is weer 's nachts normaal slapen. Dan voelt ze zich overdag ook gelijk een stuk beter. Ze hoopt op jullie begrip en medewerking hier voor.....

Misschien dat Sandra vanavond zelf nog even een stukje schrijft als ze zich goed voelt. Anders ongetwijfeld later meer van nieuws van Sandra zelf.....

Sandra's buurmeisje

hartcateterisatie

Gisteren op 28 december ben ik een caterisatie ondergaan. Vanaf je schouderblad gaan ze na een '"fijne" verdoving met een buisje en een klein ballonnetje je longen in op zoek naar een bloedvat die laat naar de slagader van de long. Het lichaam moet het slangetje meevoeren. Terwijl de arts neuriénd zijn onderzoek deed probeerde ik het strand van scheveningen voor me te halen met ondergaande zon, de schittering op het water en een glas wijn in mijn handen. Een paar x is het echt gelukt. Toen zei de arts na een uur dat het onderzoek niet gelukt was en weg was de zee met zijn ondergaande zon. Een grote teleurstelling. We kunnen nog één ding proberen zei de optimistische arts. een stuk hoger naar binnen gaan in je hals. Ik lig hier nu toch zei ik, dus laten we dat maar proberen. Nou dat heb ik geweten. Dit onderzoek duurde maar een 15 min, maar was zeer pijnlijk( moest een x bijverdoven) en gaf ook niet het gewenste resultaat. Gó, zei de arts. Dit gebeurt haast nooit. Nee, maar wel bij mij zei ik. Gewond als een afgeschoten hert voor onderzoek keerde ik terug naar de afdeling. Met het gevoel dat er een bom in mijn nek zat. Gelukkig kreeg ik een zware pijnstiller en kon wat slapen.

Vandaag als gevolg van dit onderzoek veel gehoest. Had een CT scan en die moest 1x over. Maar als hij technisch goed zou lukken mocht mijn infuus uit mijn arm. vanmiddag kwam de dokter langs met het nieuws dat de ct technisch voldoende was en nu ben ik ook het laatste naaldje in mijn armen kwijt. Ik voel me als stukken beter. Zeker nadat de fysiotherapeute langs kwam en mij een goede stevige rugmassage heeft gegeven. Ik ben tot morgen mobiel niet te bereiken daar ik met mijn stomme kop de laders per abuis mee heb gegeven aan een vriendin en nu is mijn mobiel op.

Groetjes, Sandra